Tutaj należy dodać, że brygadzista z trudem wlazł do tego odłupanego. Romek to zauważył i na naszych oczach porwał opartą o słup łopatę i nim brygadzista kucnął, Romek zdążył podłożyć zręcznie to cenne narzędzie pod szlachetne dupsko pana majstra... i czekał w pobliżu. Po dłuższej chwili, kiedy pan majster wstał i zaczął doprowadzać się do porządku, nasz Romek wysunął łopatę wraz z zawartością i schował ją za inną pakamerę. Kiedy brygadzista się pozapinał, poprawił kask i już miał przekładać nogę przez ów krąg, zauważył straszną rzecz... „Dzieło dnia” – zniknęło!!!

Skoczył na metr w górę!!! Nie zważając na to, że jest na zewnątrz kręgu błyskawicznie zrzucił deszczówkę, spuścił spodnie świecąc gołym dupskiem niczym słońce, dokonał przeglądu portek gaci i nic! Będąc w szoku zaczął sprawdzać sąsiednie kręgi licząc, że może się pomylił z którego wyszedł!!! Cały czas macał się po nogawkach i dupsku. Stał biedak wystraszony, nie wiedząc co się stało!!! Myśmy w tym czasie tarzali się ze śmiechu i sikali, gapiąc się przez uchylone drzwi i okienko. Najtrudniejsze było i to, że widząc brygadzistę idącego w nasza stronę, wszyscy padliśmy gdzie się dało, udając, że śpimy albo drzemiemy...

Udało się! Przez przerwę śniadaniową siedział jak „z krzyża zdjęty”, a nam było tylko do śmiechu i żeby zamaskować to przed majstrem, śmialiśmy się nawet z tytułów w gazetach, także tych informujących o wypadkach drogowych i nekrologów! Tę wesołą atmosferę próbował nieświadomy niczego, zakłócić jeden z młodych inspektorów nadzoru, pytając „co wam tak panowie śmieszno?”.

Wtedy rozdrażniony brygadzista, odpowiedział „a gówno ciebie to obchodzi”... My w śmiech! Ten młody chłopak odrzekł, nadal nieświadomy: „a obchodzi, obchodzi”. No i doszło do chryi, bo majster skojarzył sobie, że inspektor coś wie. Ten chłopak, gdy spostrzegł, że za chwile dostanie kaskiem w strefę zgniotu, czyli gębę, spasował i wycofał się ze stołówki. Do końca dnia, kiedy inni brygadziści pytali z troska naszego „co tobie jest”, ten odpowiadał konsekwentnie - „odpie**ol się”...

Wszystko wydało się na drugi dzień, kiedy brygadzista z sąsiedniej brygady monterów rozdarł pysk na cały zakład, wrzeszcząc „kto obsrał szypę?!”. Zrobiło się zbiegowisko i wszyscy nieświadomie podziwiali wielkie dosłownie, dzieło naszego brygadzisty... Ale dla tamtego ważne było kto to zrobił? Wziął wiec dwie elektrody spawalnicze i zaczął rozwijać sterczący w kupie naszego brygadzisty, kawałek gazety... A tam napisane było jak byk „ Gazeta Kujawska Organ Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy”. Wszyscy więc spojrzeli na nas... Wtedy brygadzista zachowując zimną krew, skomentował: „no przecież naszą gazetę mógł zapier**lić każdy” ... Na to tamten brygadzista odpowiedział „pewnie razem z twoim gównem”... My znów w śmiech!! No i zaczęli sobie nawymyślać, od „krzywych rydli”, „buraków” i takich tam innych dynamizatorów przyjaźni. Całą sprawę zażegnał nadzór, goniąc nas do roboty. Do końca pobytu na delegacji nasz majster nie był sobą.

Kiedy już dawno nie pracowałem w zakładach roszarniczych, spotkałem mojego dawnego brygadzistę jako teścia mojego kolegi. No i po którymś tam piwie mój były szef zapytał mnie, a pamiętasz magister jak byliśmy na delegacji w Pile . . . tutaj zatkało mnie!!!

Zakrztusiłem się piwskiem albo kiełbachą z rusztu i po dłuższej chwili łapania oddechu, potwierdziłem „no jakbym mógł pana majstra zapomnieć”, i znów śmiech... Wtedy senior zapytał, a co tak ciebie śmieszy? Wiec kiedy nadarzyła się okazja i zostaliśmy sami, bo nasi gospodarze kładli dzieci spać, opowiedziałem zacnemu emerytowi zakładów roszarniczych, jak to się stało i dlaczego pamiętam... po czym pożegnałem się i poszedłem do domu...

Na drugi dzień po południu dostaję od kolegi telefon z zapytaniem, co żeśmy z dziadkiem pili, bo tak się starowinka schlał, że już popołudnie, a dziadek narąbany jak stodoła po żniwach i powtarza namiętnie zwrot: „pier**lone brygady” . . . Odpowiedziałem więc, może dziadkowi przyśnili się Bader i Meinhof ???