Pięć modnych zwrotów, które każdy z nas zna

Promocja homoseksualizmu

Geje są, byli i będą, czy się to komuś podoba, czy nie. I wszystko by było w najlepszym porządku, gdyby gromadnie zaszyli się w plątaninie miejskich labiryntów kanalizacyjnych i nie wystawiali stamtąd nosów. Niestety, tak nie jest. Homoseksualiści coraz mniej wstydzą się mówić o swojej orientacji i nie mają problemu z dość irytującym afiszowaniem się. Nie ma co ukrywać - widok studwudziestokilogramowego miśka paradującego podczas tęczowej manifestacji z pawim piórkiem w zadzie do najestetyczniejszych widoków nie należy... Z drugiej jednak strony, ciekawą i dość niepokojącą reakcją wielu paranoików jest nieustanne doszukiwanie się homoseksualnej promocji na każdym możliwym kroku. Nie do końca wiadomo, czy wynika to ze skrywanego głęboko zamiłowania do męskich zwisów, czy autentycznego strachu przed obudzeniem się z kutasem w tyłku.Owszem, za nachalną promocję można uznać marketing świadków Jehowy (- Puk! Puk! Czy zechciałby pan porozmawiać z nami o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym?), czy Stowarzyszenia Sympatyków Psychoanalizy Freuda (- Puk! Puk! Czy zechciałby pan porozmawiać z nami o swojej czcigodnej matce?), ale nie radośnie pląsającego przed kamerami, wiecznie pokrzywdzonego Biedronia w gustownym gorseciku na szyi. Ten co najwyżej promuje ściskający dupę żal. Jest jeszcze trzecia strona - z anonimowej, absolutnie nieobiektywnej sondy, która nigdy miejsca nie miała, wynika, że większość osób wyrażających pogardę dla wszelkiego gejostwa, tłamsi Wacława oglądając lesbijskie porno, które prawdę mówiąc bywa całkiem fajne. Widzieliście „Drżące łechtaczki 2”? Toż to kawał dobrego kina!

Tolerancja

Idąc z duchem powszechnego liberalizmu i umiłowania bliźniego swego winniśmy z rozpostartymi ramionami i szczerym uśmiechem malującym się na twarzy witać każdego pod naszą skromną strzechą. Nawet jeśli ten ktoś ma niecodzienną tendencję do wciskania kobiet w czarne ninja-worki i narzucania szariatu wszędzie tam, gdzie postanie jego ogorzała stopa. Cóż zatem z tolerancją dla nietolerancji (ciekawe - nawet tolerancja potrafi być fraktalna...)?

Lewak

Socjalista? Komunista? Anarchista? Nie. Definicja tego słowa przez ostatnie lata znacznie się rozszerzyła i obecnie „lewak” oznacza tyle co „zwyrodniały sodomita, menda, kanalia i buc!”. W skrócie - jest to każda osoba, z której poglądami się nie zgadzamy, której brzydko pachnie z buzi, bądź która z jakiegoś powodu zaszła nam głęboko za skórę. Ciskanie „lewakami” na lewo i prawo jest teraz w dobrym tonie, nawet jeśli ktoś, kto namiętnie używa tego słowa, nie zna jego pierwotnego znaczenia. O jego wytłumaczenie poprosić można niejakiego Janusza K.M. - kto jak kto, ale podobno ten gość potrafi na zawołanie bezbłędnie wyrecytować definicję tegoż zwrotu oraz przedstawić tysiąc jeden niezawodnych sposobów walki z „lewackim k#restwem”.

Po drugiej strony barykady stoją jednostki, które z ukontentowaniem nadużywają słówka „naziol”. To, w ich mniemaniu, odnosi się zarówno do osób czytających „Mein Kampf” do poduszki, jak i obywateli wywieszających biało-czerwone flagi podczas Święta Niepodległości.

Poprawność polityczna

W teorii - sztuka zachowywania się tak, aby nikomu nie było przykro. W praktyce - sztuka robienia z siebie skończonego debila. Tendencja wprowadzania w życie poprawnych politycznie zwrotów ma dość długą tradycję. Już dawno temu Murzyn stał się „czarnoskórym”, inwalida - „sprawnym inaczej”, a grubas „osobą przy kości”.

Obecnie, w trosce o wrażliwe, homoseksualne duszyczki, które weszły w posiadanie prawa do adopcji dzieci, sugeruje się zamianę słów „mama” i „tata” na „rodzic A” i „rodzic B”. Ciekawe, czy pomysłodawcy takich rozwiązań naczytali się Huxleya, czy naoglądali Barei... Z całą pewnością, wkrótce na brudasów każe nam się mówić „osoby higienowątpliwe”, a prostytutki staną się „pracownicami waginoczynnymi”. Tak czy inaczej zjawisko to zaczyna być irytujące.
Dla przykładu - oto dość aktualny fragment wywiadu z Samuelem L. Jacksonem, w którym dziennikarz usiłuje w sposób przyzwoity zapytać aktora o nadużywanie w filmie Q. Tarantino słowa „czarnuch”.

https://www.youtube.com/watch?v=qQdYM0ZzOEI

Obraza uczuć religijnych

To jedna z tych rzeczy, która sprawia, że niebezpiecznie zbliżamy się do islamskich prawiczków, dla których jedyną szansą na zamoczenie kija jest wysadzenie swojego dupska w powietrze. Tak już mamy, że kiedy brak nam przeciwnika, to najchętniej napieprzamy się między sobą. A jednym z najlepszych powodów do dania komuś w mordę są kwestie religijne. W tym temacie faktycznie - łatwo nas wkurwić. Pół biedy jeśli ktoś zakwestionuje autorytet Matki Boskiej Królowej Polski i bezczelnie stwierdzi, że jej rządy wcale nie przyniosły nam niczego dobrego, albo nieśmiało zasugeruje, że facet dogorywający na krzyżu nie powinien straszyć dzieci w każdej szkolnej sali. Gorzej, gdy ktoś odważy się skrytykować Jana Pawła II, który jak wiadomo, stoi znacznie wyżej w panteonie katolickich bóstw niż sam Bóg Ojciec. Prawda jest taka, że deklarując wszem i wobec dystans do świata i do siebie, potrafimy się rubasznie śmiać z rasistowskich dowcipów, kawałów o mordowaniu Żydów w komorach gazowych czy wesołych anegdotek o austriackim, kazirodczym pedofilu... ale od naszej religii wara! Nie doszukuj się tu logiki, a jak chcesz być zabawny, to pośmiej się z Allaha!

Serdecznie zapraszamy Was do hejtowania konstruktywnej dyskusji na wyżej wymienione tematy. Pozostałym sugerujemy popcorn.